Από κάποιο drone ή από μακριά τέλος πάντων, ακουμπισμένο στη μύτη που σχηματίζει η στεριά, δυτικά του μικρού κόλπου της Σουβάλας -όχι αυτής της Αίγινας, αλλά της Χαλκίδας- θα δούμε με τα μάτια μας ένα τεράστιο ρουμπίνι! Δεν είναι άλλο από το περίφημο Κόκκινο Σπίτι, ένα πανέμορφο ιστορικό οίκημα που κερδίζει τις εντυπώσεις.

Κατακόκκινο και επιβλητικό στέκει στη μικρή χερσόνησο από το 1884, οπότε και χτίστηκε από τον Κωνσταντίνο Φλέγγα. Ανήκε στην οικογένεια Μάλλιου και συγκεκριμένα στον έναν από τους δύο επιφανείς αδελφούς, τον μεγαλέμπορο με σημαντική δραστηριότητα στην Αίγυπτο, Ιωάννη Μάλλιο. Το πανέμορφο νεοκλασικό αποτελεί σπουδαίο δείγμα αρχιτεκτονικής και τραβάει τα βλέμματα των επισκεπτών της περιοχής.

Θαυμάζοντας την πρώην κατοικία της δυναστείας των Μάλλιων, αναρωτιόμαστε πώς το μάρμαρο, η πέτρα και μερικά περίτεχνα αετώματα μπορούν να συναντηθούν τόσο ταιριαστά, συνθέτοντας ένα μικρό θαύμα. Παρατηρούμε τους πέτρινους ογκόλιθους στις γωνίες του, την επιχρισμένη με πέτρα επιφάνειά του και τα μαρμάρινα παράθυρα και αναγνωρίζουμε το ταλέντο του μηχανικού που το κατασκεύασε, μιας και έχει επιτύχει το απίθανο, να είναι προσαρμοσμένο πάνω στον βράχο, με τρόπο τέτοιο, ώστε να βρέχεται από τρείς πλευρές από τη θάλασσα που δεσπόζει από κάτω του.

Βρισκόμαστε στη βόρεια πλευρά της παραλίας της πόλης της Χαλκίδας, νομίζουμε πως είμαστε στην αποικιακή Λατινική Αμερική του Μάρκες, ενώ παράλληλα ταξιδεύουμε στους προηγούμενους αιώνες, καθώς το Κόκκινο Σπίτι που κοσμεί το κρηπίδωμα, θέλει να μας αφηγηθεί την ιστορία του.

Το αρχοντικό στην άκρη της χερσονήσου, με όλη την πορφυρή του υπόσταση, μας αποκαλύπτει ότι δεν είχε πάντα αυτό το κοσμοπολίτικο πρόσωπο. Πριν από την ανέγερσή του, στη θέση του βρισκόταν ένα μοναστήρι, η Ρωμαιοκαθολική Μονή της Santa Clara. Επόμενοι ένοικοι, μετά από τις καλόγριες, ήταν οι δερβίσηδες, αφού επί οθωμανικής κυριαρχίας, το κτίριο μεταμορφώθηκε σε τεκέ.

Λέγεται πως στο Κόκκινο Σπίτι το 1916 διέμεινε για έξι μήνες ο βασιλιάς Πέτρος της Σερβίας, αφού είχε φυγαδευτεί στην Ελλάδα, λόγω καταλήψεως της χώρας του από τους Γερμανούς. Αυτός γλίτωσε και εκείνοι το ανακάλυψαν αργότερα μόνο, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, μάλιστα ήταν τότε που διέταξαν την επίταξή του και το χρησιμοποίησαν για στρατηγείο τους. Η μοίρα του φαινόταν να αλλάζει συνεχώς, αφού ο τελευταίος του κληρονόμος το διέθεσε για να μετατραπεί σε Μουσείο, Πνευματικό Κέντρο ή Βιβλιοθήκη. Σήμερα, έχει ανακαινιστεί και φιλοξενεί την Εστία Γνώσης της Χαλκίδας, αλλά και διάφορα πολιτιστικά event.

Θα περιπλανηθούμε μέσα στον κατάφυτο κήπο του, με το γκαζόν και το μαρμάρινο σιντριβάνι, εκεί που έπαιζαν ως παιδιά και έπαιρναν τον αέρα τους σε μεγαλύτερη ηλικία οι πρώην ένοικοί του. Ακούγεται κάπως spooky αλλά από την άλλη και κάπως υπέροχο να αναβιώνεις ξεχασμένες εποχές, περπατώντας στα χνάρια των προγόνων σου, ανάμεσα στις ανθισμένες λεμονιές και ακούγοντας τα παλιά κύματα, στην άκρη της ευβοϊκής πρωτεύουσας του 19^ου αιώνα.