Στεγασμένη στο βιομηχανικό κτίριο του πρώην ΑΣΑΧ, του οποίου η ανέγερση χρονολογείται το 1909, βρίσκεται η Δημοτική Πινακοθήκη της Χαλκίδας. Το 2017, όταν εγκαινιάστηκε και άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό, βαπτίστηκε ως Δημοτική Πινακοθήκη Χαλκίδας «Δημήτριος Μυταράς» από τον τότε δήμαρχο Χρήστο Παγώνη τιμώντας με αυτό τον τρόπο τον σημαντικό και ξεχωριστό Χαλκιδαίο ζωγράφο, ποιητή, σκηνογράφο και ακαδημαϊκό. Έτσι, η πρώτη έκθεση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από «Την Εύβοια του Δημήτριου Μυταρά» μέσα από την οποία αναδεικνύεται όχι μόνο η στενή σχέση του ζωγράφου με τον τόπο του αλλά και ο πλούτος της ελληνικής τοπογραφίας. Σήμερα στην ίδια πινακοθήκη φιλοξενούνται εκθέσεις και άλλων ζωγράφων ενώ η προνομιακή τοποθεσία του στο διπλανό τετράγωνο από την Οικία Βαϊλου και τον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής καθιστά την επίσκεψή μας αναπόφευκτη.
Εμπνευσμένο από τον αξιόλογο ζωγράφο και ποιητή της Χαλκίδας Δημτήτρη Μυταρά είναι και το όνομα της Δημοτικής Πινακοθήκης της ευβοϊκής πρωτεύουσας, ο οποίος απεβίωσε μόλις δυο μήνες πριν, στις 16 Φεβρουαρίου 2017.
Το επιβλητικό πέτρινο κτίριο που στεγάζει την πινακοθήκη είναι το πρώην κτίριο ΑΣΑΧ επιφάνειας 1.000 τ.μ. που από μόνο του αποτελεί κόσμημα της πλατείας Αγίας Παρασκευής. Αποτελούμενο από δύο ορόφους, χωρίς μπαλκόνια και μοναδική κόκκινη είσοδο, μας προκαλεί την περιέργεια να εισέλθουμε. Η αρχική του χρήση ως βιομηχανικό κτίριο όρισε και τα δομικά χαρακτηριστικά του. Η οικοδόμηση του κτιρίου ολοκληρώθηκε το 1909 και χωρίστηκε σε δύο ανόμοιες φάσεις. Η πρώτη φάση αφορά το βορειοανατολικό τμήμα του κτιρίου το οποίο, βάσει αρχείου παλαιών φωτογραφιών, είχε επιχρισμένες όψεις. Αντιθέτως, η δεύτερη φάση που αφορά το νοτιοδυτικό τμήμα, αποτελείται από ανεπίχριστες όψεις, επιτρέποντας στην αρχοντική πέτρα να ξεπροβάλλει από τους τοίχους και να δέσει αρμονικά με το κεραμιδί των τούβλων που επενδύθηκαν περιμετρικά των παραθύρων.
Ποιος είναι όμως ο Δημήτρης Μυταράς και γιατί το όνομά του κατάφερε να αποτελέσει συνώνυμο της καλλιτεχνικής κληρονομιάς της Εύβοιας; Γεννηθείς στις 18 Ιουνίου του 1934, ο Μυταράς εκδήλωσε από μικρή ηλικία την καλλιτεχνική του φύση την οποία και εξέλιξε σε πολλές εκφάνσεις ακολουθώντας σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Ελλάδας και στο École Supérieure des Arts Décoratifs της Γαλλίας. Την τιμή που νιώθουμε σήμερα θαυμάζοντας την μοναδικότητα των έργων του στην Δημοτική Πινακοθήκη Χαλκίδας ένιωσαν σε πολλές εκθέσεις όχι μόνο οι λάτρεις της τέχνης στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Η αξιοζήλευτη πορεία του σφραγίστηκε το 1975 όταν και εκλέχθηκε καθηγητής της Α.Σ.Κ.Τ. στην οποία φοίτησε, ενώ το 2007 η Ακαδημία Αθηνών τον όρισε τακτικό μέλος. Μπορεί να μας θυμίζει ταινία, όμως η ασθένεια που αφαίρεσε από τον σπουδαίο ζωγράφο την ικανότητα όρασής του αποτέλεσε βασανιστική πραγματικότητα. Σχεδόν συμβολικά, δύο μήνες πριν εγκαινιαστεί η πινακοθήκη που θα στέγαζε τα έργα-σταθμός για τον καλλιτεχνικό χώρο, ο Δημήτριος Μυταράς «έσβησε» αφήνοντας τις πολύχρωμες ακουαρέλες του να «φωτίζουν» και τις προσωπογραφίες του να «κοιτούν» αιωνίως προς τον δρόμο της ελληνικής τοπογραφίας και πολιτισμικής κληρονομιάς.
Φεύγοντας από την Δημοτική Πινακοθήκη Χαλκίδας δεν μπορούμε παρά να νιώσουμε ένα αίσθημα γαλήνης, πληρότητας και περηφάνιας για τον πολιτισμικό πλούτο που κρύβει το κέντρο της πρωτεύουσας. Μέρη σαν κι αυτά μας ωθούν να τρυπώσουμε σε κάθε γωνιά του νησιού και να γίνουμε ξεναγοί του εαυτού μας..!