Εντυπωσιακό και επιβλητικό, δεσπόζει στην παραλία της Χαλκίδας το Μέγαρο Κότσικα. Το νεοκλασικό κτίριο με τα έντονα κόκκινα, μπεζ και μπλε χρώματα αποτελεί από το 1994 έως και σήμερα στέγη του Δημαρχείου Χαλκίδας χωρίς όμως να ξεχνά την ιστορία που κουβαλάει στις πλάτες του. Τα θεμέλια του Μεγάρου Κότσικα στοίβαζαν από το 1870 μέχρι και το 1904 την ποτοποιία Χατζηπαναγιώτου όταν το κτίριο αγοράστηκε από τον Καρυστινό Πολυχρόνη Κότσικα και ανακατασκευάστηκε στο ομώνυμο κτίριο που γνωρίζουμε σήμερα. 3+1 όροφοι απαρτίζουν το δημαρχείο ενώ τα μπαλκόνια περιμετρικά του κτιρίου δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο αλλά…επτά, με τρία από αυτά να αγναντεύουν στον ευβοϊκό κόλπο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι οι δύο τρούλοι του μεγάρου και η κεραμοσκεπή που περιστοιχίζεται από περίτεχνο ακροκέραμα δίνοντάς του έναν «μπαρόκ» αέρα που εναρμονίζεται με το νεοκλασικό στυλ. Κι όταν το φεγγάρι παίρνει τη θέση του ήλιου, ο εντυπωσιακός φωτισμός του Μεγάρου το καθιστά μοναδικό κόσμημα που στολίζει την πρωτεύουσα της Εύβοιας.
Τίποτα λιγότερο δεν περιμέναμε από τους εκκεντρικούς Χαλκιδέους που δίκαια περηφανεύονται για τον πολιτισμικό πλούτο του τόπου στον οποίο έχουν ριζώσει. Έτσι, το δημαρχιακό κέλυφος της ευβοϊκής πρωτεύουσας δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από ένα νεοκλασικό κτίριο με μπαρόκ στοιχεία και δύο τρούλους να δεσπόζει πάνω στον παραλιακό δρόμο.
Πριν αναλύσουμε την αρχιτεκτονική του κτιρίου, ας κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στο 1870. Την δεκαετία εκείνη, στη θέση του Μεγάρου βρισκόταν η ποτοποιία Χατζηπαναγιώτου η οποία λειτούργησε μέχρι το 1904. Τότε, ο Πολυχρόνης Κότσικας, έμπορος από την Κάρυστο και ιδιοκτήτης κατοικίας στο Κάιρο της Αιγύπτου, εξαγόρασε το κτίριο και το ανέθεσε στον γνωστό μηχανικό της εποχής Ποθητό Καμάρα. Το υπάρχον κτίριο κατεδαφίστηκε το 1905 και στη θέση του υψώθηκε ένα χρόνο μετά το Μέγαρο Κότσικα, που πήρε το όνομα από τον ιδιοκτήτη του. Το 1984 το μέγαρο πωλήθηκε στον δήμο Χαλκιδέων και έπειτα από μια δεκαετία εργασιών συντήρησης και αναπαλαίωσης εγκαινιάστηκε και έλαβε τον τίτλο του Δημαρχείου Χαλκίδας.
Το Μέγαρο Κότσικα διακρίνεται για την κομψή αρχιτεκτονική του. Εξωτερικά δείχνει να χωρίζεται σε τρεις ορόφους, στο εσωτερικό του όμως αποτελείται από τέσσερις: ισόγειο, ημιώροφος, πρώτος και δεύτερος όροφος. Το θερμό στοιχείο του ξύλου στα πατώματα με το ψυχρό του μαρμάρου στους διαδρόμους και τις σκάλες δημιουργούν μια ιδιαίτερη αρχοντική ατμόσφαιρα. Η «αρχοντιά» του μεγάρου ενισχύεται και από τα ψηλά ταβάνια, τους γύψινους περιμετρικούς διάκοσμους σε κάθε δωμάτιο καθώς και τις γύψινες ροζέτες στις βάσεις των πολυελαίων.
Η περιήγησή μας μπορεί να ξεκινήσει από δυο εισόδους. Η είσοδος της παραλιακής οδού Βουδούρη οδηγεί στο ισόγειο του κτιρίου, με εντυπωσιακό εμβαδόν 696 τ.μ., επτά δωμάτια, τέσσερα μπάνια και έναν χώρο εκθέσεων, γνωστό και ως αίθουσα Αριστοτέλη. Η δεύτερη είσοδος βρίσκεται στην οδό Φαρμακίδου και οδηγεί στον ημιώροφο του κτιρίου. Αν και το εμβαδόν του ταυτίζεται με εκείνο του ισογείου, ο ημιώροφος χωρίζεται σε 13 δωμάτια, δυο μπάνια και το κλιμακοστάσιο. Κι αν νομίζατε πως τα δωμάτια αυτά θα ήταν υπεραρκετά για την οικογένεια του Κότσικα, για τον ίδιο μάλλον δεν αρκούσαν αφού ο πρώτος όροφος διαθέτει άλλα δυο, τέσσερα μπάνια και δυο σάλες ενώ ο δεύτερος διαθέτει πέντε δωμάτια, ένα μπάνιο και μεγάλη βεράντα.
Πέρα από δημαρχείο, το Μέγαρο Κότσικα φιλοξενεί στη μία από τις δύο αίθουσες εκδηλώσεών του την πινακοθήκη της Άννας-Μαρίας Δ. Κουκούλη μαζί με ένα πιάνο και έπιπλα της οικογένειας Κότσικα που παραχωρήθηκαν από τους απογόνους και κληρονόμους της περιουσίας. Η δεύτερη σάλα αξιοποιείται για τα δημοτικά συμβούλια και κοσμείται από κάδρα και πορτρέτα των διατελεσάντων δημάρχων της Χαλκίδας. Ιστορικά κειμήλια και αναμνηστικά εκτίθενται και στους υπόλοιπους χώρους του δημαρχείου καθένα από τα οποία έχει τη δική του ιστορία.
Αν είχαμε επισκεφθεί το Μέγαρο κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ως δημαρχείο, θα μπορούσαμε να απολαύσουμε ένα ρόφημα με θέα τη θάλασσα στο καφέ Βυζαντινό που βρισκόταν στην σημερινή αίθουσα εκδηλώσεων «Αριστοτέλης», δίπλα στο άγαλμα του φιλοσόφου που κοσμεί την παραλιακή πρόσοψη του κτιρίου. Σήμερα μπορούμε να το χαζέψουμε είτε περπατώντας την παραλιακή οδό, είτε σε κάποια γειτονική καφετέρια, είτε – ιδανικότερα – με τη δύση του ήλιου και σε πανοραμική θέα από τον λόφο του Κάστρου του Καράμπαμπα.