Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων, στα βορειοανατολικά του χωριού Αυλωνάρι, μέσα σε ένα υπέροχο τοπίο φυσικής ομορφιάς, θα συναντήσουμε τη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών ή απλώς Μονή Λευκών. Ιδανικό πέρασμα για να νιώσουμε θρησκευτική κατάνυξη ή απλώς για να απολαύσουμε τη θέα από εκεί!

Το μοναστήρι, που από το 1985 και έπειτα είναι γυναικείο, είναι χτισμένο στα 460 μέτρα ύψος, στη δυτική πλευρά του όρους Οκτωνιά, σε μία περιοχή γεμάτη πλατάνια και λεύκες, εξού και το όνομά του. Από το σημείο που βρίσκεται, μπορούμε να αγναντέψουμε τις εύφορες κοιλάδες από την Κύμη μέχρι το Αλιβέρι και τις βουνοκορφές του όρους Δίρφυς.

Αφού φτάσουμε εκεί, στην αυλή της μονής, θα αντικρίσουμε μία πηγή με γάργαρο κρυστάλλινο νερό, που ποτίζει μάλιστα και τους γύρω κήπους με τα οπωροφόρα δέντρα και τα όμορφα λουλούδια. Ένας περίπατος εδώ θα μας γεμίσει με φανταστικές ευωδιές εξοχής και στιγμές απόλυτης χαλάρωσης, κυριολεκτικά μακριά από τα εγκόσμια.

Κρυμμένη στην καρδιά του βουνού, η μονή, έτσι πέτρινη όπως είναι, δεσπόζει σαν ένας θησαυρός που ανακαλύψαμε ξαφνικά, σαν ένα μεγάλος πολύτιμος λίθος ακουμπισμένος πάνω στην εντυπωσιακή ευβοϊκή φύση, την ίδια στιγμή που μέσα της κρύβονται πολλοί μικροί θησαυροί.

Εδώ σώζονται οθωμανικά φιρμάνια και λαξευτές επιγραφές, εικόνες και λείψανα αγίων σε λειψανοθήκες φτιαγμένες από ασήμι, καθώς και το κομμάτι του ξύλου, όπου μαρτύρησε ο Άγιος Χαράλαμπος, που είναι και ο επίτιμος άγιος της μονής. Αυτό – μαζί με μία εικόνα του εν λόγω αγίου- το είχε δωρίσει στη μονή ο στρατηγός Νικόλαος Κριεζώτης, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που του προσφέρθηκε, καθώς νοσηλεύτηκε στο μοναστήρι το 1835. Έτσι, αυτό, από Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου, μετονομάστηκε σε Μονή του Αγίου Χαραλάμπους.

Στο μοναστήρι, μεταξύ άλλων κειμηλίων, υπάρχει και ξύλινη λύρα με την ανάγλυφη εικόνα του Αγίου Δημητρίου, που σέρνει μαζί της μία ολόκληρη μαγική ιστορία. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με την παράδοση, λέγεται πως τη βρήκε ένας βοσκός στην όχθη ενός ποταμού τον 14ο αιώνα και την πήγε στη Μονή Λευκών. Η λύρα μετά από λίγες μέρες εξαφανίστηκε και βρέθηκε στην τοποθεσία «Καταρράκτης». Μετά από λίγο καιρό όμως εξαφανίστηκε ξανά, γεγονός που θεωρήθηκε θαύμα και στάθηκε και η αφορμή για την κατασκευή του ναού του Αγίου Δημητρίου στον Καταρράκτη.

Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια πότε ιδρύθηκε το μοναστήρι, αν και φαίνεται να έχει χτιστεί γύρω στο 11^ο με 12^ο αιώνα, μέχρι το 1938 ήταν ανδρικό, ενώ αργότερα την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έπαιξε σπουδαίο ανθρωπιστικό ρόλο, καθώς χρησιμοποιήθηκε σαν καταφύγιο και ορφανοτροφείο μικρών κοριτσιών.

Τέλος, το κτίσμα που στεγάζει τη μονή από αρχιτεκτονικής άποψης (γιατί πάντα έχουμε και ένα αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον στην περιπλάνησή μας σε παλιά κτίρια) είναι βυζαντινού ρυθμού, έχει σχήμα ορθογώνιο και αποτελείται από τέσσερις πτέρυγες. Έχει τα γνωστά κελιά για τις μοναχές, έχει ξενώνες, μαγειρείο, τραπεζαρία, βιβλιοθήκη και φυσικά μερικά ξωκλήσια.

 

Αν θέλουμε να νιώσουμε ηρεμία και γαλήνη, μέσα στην ανεπανάληπτη φύση της Κεντρικής Εύβοιας, ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε τη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών, που εκτός από θρησκευτικό προορισμό αποτελεί top σημείο για κάθε φυσιολάτρη, αλλά και ένα αρχαιολογικό μνημείο μεγάλης αξίας!