Μία εκδρομή στο Πήλιο επιβάλλεται! Μιλάμε για έναν ορεινό παράδεισο, με άπειρα φυσικά κάλλη, για έναν τόπο με πυκνά δάση, με χιονισμένους χειμώνες για χειμερινά σπορ και ρομαντική ατμόσφαιρα, με ψηλά δέντρα, πηγές και παραδοσιακά γραφικά χωριά!
Εδώ, στην πατρίδα των Κενταύρων, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, στο μαγικό αυτό βουνό της Μαγνησίας, θα απολαύσουμε ντόπιες γεύσεις που θα ικανοποιήσουν με το παραπάνω τον ουρανίσκο μας, θα αγναντέψουμε τη θέα της θάλασσας από ψηλά και θα επισκεφτούμε οικισμούς με ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής σπίτια, κάποια από τα οποία κρέμονται σχεδόν κατακόρυφα στις πλαγιές!
Το Πήλιο είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς
για όλες τις εποχές, μιας και είναι γεμάτο με τρομερές παραλίες με
γαλαζοπράσινα νερά, αλλά κάποια από τα κουκλίστικα χωριουδάκια του ενδείκνυνται
φουλ για χειμερινές αποδράσεις! Είναι το μοναδικό βουνό στην Ελλάδα που έχει
τόσο κοντά του τη θάλασσα, με αποτέλεσμα να μας δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε
υπέροχη θέα από ψηλά. Βρίσκεται στον νομό Μαγνησίας, δίπλα στον Βόλο, και έχει
να επιδείξει πολλές ομορφιές, με κυριότερη την εκπληκτική του φύση!
Εδώ θα βρούμε μία σειρά από οικισμούς με παλιά αρχοντικά πηλιορείτικης
αρχιτεκτονικής, με σπιτάκια παραμυθένια που οι γκρίζες πετρόχτιστες στέγες τους
απλώνονται στις πλαγιές, με βρύσες, γούρνες και τρεχούμενα νερά. Θα γνωρίσουμε
έναν παράδεισο, δηλαδή, που όμοιός του δεν υπάρχει!
Κατεβαίνοντας από το Μονοπάτι του Νερού, έχοντας ξεκινήσει από
τα Χάνια, ένα από τα ψηλότερα σημεία της περιοχής, ανάμεσα στις οξιές και στα
έλατα, ακολουθούμε μία πορεία (αν δεν έχει στρώσει χιόνι βέβαια), όπου σιγά –
σιγά μας αποκαλύπτονται όλες οι παραπάνω εικόνες, μία διαδρομή που ξυπνά τις αισθήσεις
μας και γεμίζει τους πνεύμονές μας οξυγόνο.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στην γραφική κεντρική πλατεία της Πορταριάς.
Εδώ θα επισκεφτούμε το εντυπωσιακό κτίριο που στεγάζει το Ιστορικό
και Λαογραφικό Μουσείο, οικοδόμημα που κατατάσσεται στα αιγυπτιώτικα, δηλαδή
αυτά που χτίστηκαν από Πηλιορείτες μετανάστες της Αιγύπτου, με τη συλλογή από χειροποίητα
έπιπλα, μαγειρικά σκεύη, καρτ-ποστάλ, καθώς και πορσελάνινα σερβίτσια από το
θρυλικό Θεοξένεια, ξενοδοχείο της περιοχής, που καταστράφηκε από τους Γερμανούς
κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ακόμη, εδώ θα βρούμε τον Γυναικείο Συνεταιρισμό Πορταριάς, το
μαγαζάκι με τα ξύλινα ράφια, από όπου θα προμηθευτούμε μοναδικές νοστιμιές, όπως
γλυκό του κουταλιού σε διάφορες γεύσεις, μπακλαβάδες με καρύδι ή αμύγδαλο, ζυμαρικά,
ακόμη και φρούτα καθαρισμένα στο χέρι.
Κάνοντας μια εκδρομή σε αυτόν εδώ τον ευλογημένο τόπο, εξερευνώντας
κάθε του γωνιά, ανάμεσα στα πλατάνια και τα μυστικά μονοπάτια, θα ανακαλύψουμε
έναν κόσμο μαγικό, που θα ανοίξει διάπλατα την αγκαλιά του για εμάς, που θα μας
αφήσει να τον περπατήσουμε, φέρνοντάς μας ευωδιές από μουσκεμένα φθινοπωρινά
φύλλα, που θα μας καλέσει να κατηφορίσουμε από τα πυκνά δάση καστανιάς -ενδεχομένως
(με πολλή προσοχή) μέσα στην ομίχλη- και να φτάσουμε ως τις κατοικημένες περιοχές
του.
Το μυθικό βουνό -που δεν του δίνουμε τυχαία αυτόν τον χαρακτηρισμό,
αφού ο μύθος το θέλει να αποτελεί θερινή κατοικία των θεών του Ολύμπου, αλλά
και πατρίδα των Κενταύρων- έχει αυθεντικό χαρακτήρα και πολλά αξιοθέατα να
επισκεφτούμε. Αν, πάλι, είμαστε λάτρεις της περιπέτειας και των εναλλακτικών
δραστηριοτήτων, ο φυσικός παράδεισος που ξετυλίγεται γύρω μας αποτελεί, επίσης,
ιδανικό προορισμό. Αν δεν έχει τρομερό κρύο ή πολύ χιόνι, οι πεζοπορικές του διαδρομές,
δίπλα σε ρυάκια, ξύλινα γεφύρια, κορμούς και βράχους, με το χώμα νωπό και
έτοιμο να υποδεχτεί τις πατημασιές των περιπατητών, είναι το κάτι άλλο!
Σε λιγότερο από 3 χιλιόμετρα από την Πορταριά, υπάρχει ένα
άλλο φανταστικό χωριό, που δεν είναι άλλο από τη Μακρινίτσα. Στα μισά της διαδρομής
μεταξύ των δύο χωριών, θα συναντήσουμε μία καφετέρια και εκεί στη μέση του
πουθενά, μπορούμε να σταματήσουμε για να
πιούμε τον καφέ μας και να σχεδιάσουμε την υπόλοιπη εκδρομή μας. Αν τώρα έχουμε
φτάσει στη Μακρινίτσα από κάποιο μονοπάτι, τότε μάλλον θα είναι αυτό των Κενταύρων,
παράλληλα με το ρέμα της Μάνας.
Από τη Μακρινίτσα, το μπαλκόνι του Πηλίου, που λέγεται έτσι
γιατί είναι χτισμένη κατακόρυφα στην πλαγιά, θα αγναντέψουμε τον Παγασητικό. Η
θέα της θάλασσας θα μας ηρεμήσει και, ιδιαίτερα αν είμαστε ρομαντικές ψυχές, θα
βρούμε εδώ ένα μέρος που θα λατρέψουμε για πάντα. Το κέντρο του χωριού αποτελείται
από δύο καλντερίμια που σμίγουν στην πλατεία, με τον ναό του Αγίου Ιωάννη του
Προδρόμου και την κρήνη από μάρμαρο, την οποία στολίζουν τέσσερα χάλκινα
κεφάλια λιονταριού. Αξίζει να μάθουμε ότι η Μακρινίτσα είναι διάσημη, όχι μόνο για
την γραφική της ομορφιά, αλλά και επειδή εδώ έχει γυριστεί η ταινία «Η δασκάλα
με τα χρυσά μαλλιά» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ! Στο
χωριό θα βρούμε μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα για να αγοράσουμε και θα απολαύσουμε
παραδοσιακό φαγητό από αγνές πρώτες ύλες, όπως γίγαντες λεμονάτους, λουκάνικο
από τα Κανάλια ή κατσικάκι από το Τρίκερι, αλλά και τα ονομαστά τσιτσίραβλα, τα
χόρτα που γίνονται τουρσί και αποτελούν must μεζέ για τσίπουρο. Ακόμη, μπορούμε να
αναζητήσουμε τη Βοτανοθήκη, για φιρίκια και γλυκά του κουταλιού και άλλα
εδέσματα ντόπιας παραγωγής.
Για σκι και άλλες δραστηριότητες στο χιόνι, μπορούμε να
επισκεφτούμε το Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου, που βρίσκεται στη θέση Αγριόλευκες,
ενώ αν θέλουμε να χαλαρώσουμε, θα προτιμήσομε απλώς να κάνουμε τη βόλτα μας ανάμεσα
στα πλατάνια και τις πηγές ή να απομονωθούμε σε κάποιο ύψωμα, κάτω από ένα
πελώριο δέντρο. Αν είμαστε καλλιτεχνικοί τύποι και αποζητάμε απομόνωση και
γαλήνη για να εμπνευστούμε, θα πρέπει να ψάξουμε τη Ζαγορά. Το μεγαλύτερο χωριό
της ανατολικής πλευράς του βουνού των Κενταύρων φημίζεται μάλιστα για την
πολιτιστική του ταυτότητα, αφού, μεταξύ άλλων, είναι διάσημο και για τα φεστιβάλ
του. Τον χειμώνα είναι συνήθως ντυμένο στα λευκά. Αξίζει να αναφέρουμε πάντως
πως, αν το ευνοεί ο καιρός, αποτελεί και ορμητήριο για να κάνουμε ποδήλατο, ιππασία,
διασχίζοντας απέραντα λιβάδια και δάση με πυκνή βλάστηση, αναρρίχηση, τοξοβολία
ή σκοποβολή.
Ακόμη, μερικά χωριά που αξίζουν μια επίσκεψη είναι οι Μηλιές,
άρρηκτα συνδεδεμένες με τον θρυλικό τρενάκι του Πηλίου, τον Μουτζούρη, η
Τσαγκαράδα με τον γερο-πλάτανο και την εξαιρετική ντόπια φουντουκόπιτα, η
Αργαλαστή, το Μούρεσι, που θα θυμηθούμε ότι ίσως έχουμε μάθει από το τραγούδι «Σου
μιλώ και κοκκινίζεις», η Βυζίτσα και το Χορευτό, όπου κατά τους χειμερινούς
μήνες, το χιόνι συναντά το κύμα.
Είτε πάμε στο Πήλιο για εξερεύνηση του φυσικού τοπίου, είτε
για να δοκιμάσουμε λαχταριστά παραδοσιακά πιάτα, σε γραφικές πλατείες κάτω από
πλατάνια, είτε για να αναζητήσουμε την εσωτερική μας γαλήνη κάπου ανάμεσα στα χρώματα
του ουρανού και στου ήχους του νερού που τρέχει, θα περάσουμε καλά και θα κρατήσουμε
για πάντα στην καρδιά μας μία μοναδική εμπειρία!