Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο με τις ελιές, την πέτρα και την άγρια θάλασσα, στη Λακωνική Μάνη, θα συναντήσουμε πανέμορφα γραφικά χωριά, περήφανα πυργόσπιτα, πλακόστρωτα με βουκαμβίλιες και μοναδικά τοπία, που δεν θα βρούμε πουθενά αλλού στον κόσμο!

Εδώ θα ζήσουμε μία υπέροχη εμπειρία, θα έρθουμε σε επαφή με το παρελθόν, με την αρχαιότητα αλλά και με τις ιστορίες της Επανάστασης του 1821 και θα ανακαλύψουμε έναν μικρό ιδιόμορφο παράδεισο, που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο. Θα ξεκινήσουμε την περιπλάνησή μας από το Λιμένι, το παραθαλάσσιο αυτό διαμάντι της Λακωνίας, θα βουτήξουμε στα κρυστάλλινα γαλάζια νερά, μπροστά από τα πέτρινα ανισόπεδα πεζούλια. Αν επιθυμούμε μία πιο «κανονική» παραλία εκεί γύρω, θα αναζητήσουμε αυτή ανάμεσα στο Νέο Οίτυλο και το Καραβοστάσι, όπου υπάρχουν και πολλά καταλύματα. Το Λιμένι είναι ένας οικισμός που ξεχωρίζει για τα παραδοσιακά μανιάτικα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής τους, ενώ είναι απόλυτα συνδεδεμένος με την οικογένεια του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη που γεννήθηκε εδώ. Επίσης, είναι το επίνειο της Αερόπολης, που άτυπα θεωρείται η πρωτεύουσα της Μάνης.

Στην επιβλητική και αγέρωχη Αερόπολη θα περπατήσουμε σε σοκάκια ανάμεσα σε πετρόχτιστα σπίτια και πύργους με οικόσημα, που θα μας θυμίσουν άλλες εποχές και σίγουρα κάποιο μεσαιωνικό παραμύθι, θα προμηθευτούμε λαλάγγια, τις πεντανόστιμες ντόπιες τηγανίτες, θα πιούμε τον καφέ ή το ποτό μας σε λουλουδιασμένες αυλές ή σε μπαλκόνια με θέα στα δυτικά του Μεσσηνιακού κόλπου και θα βάλουμε σημάδι το τεράστιο καμπαναριό της εκκλησίας των Ταξιαρχών, που θα μας δείξει τον δρόμο για όλες τις πέτρινες κουκλίστικες γωνιές του οικισμού, που αξίζει να σημειώσουμε ότι έχει κηρυχθεί διατηρητέος.

Αν θέλουμε να τρυπώσουμε σε μία καρτ ποστάλ του ’70, θα αναζητήσουμε το κεφαλοχώρι Πύργος Δυρού, όπου θα βρούμε ένα από τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ελλάδας, που είναι και ένα από τα πιο εντυπωσιακά λιμνοσπήλαια του κόσμου. Το επισκέψιμο μέρος του σπηλαίου λέγεται Βλυχάδα ή Γλυφάδα. Εδώ θα πάρουμε τη βαρκούλα και θα απολαύσουμε το υγρό σκοτεινό ταξίδι στον χωροχρόνο, ανάμεσα στους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες που υπάρχουν γύρω μας.

Για να αναβιώσουμε μία περιπέτεια με ναυτικούς και κουρσάρους, θα επισκεφτούμε τον Γερολιμένα, το χωριό με τον όρμο με τα γαλαζοπράσινα νερά, που μοιάζει σαν στοιχειωμένο από πειρατές που ζούσαν πολλούς αιώνες πριν. Ερειπωμένο σε κάποια σημεία του, με μία αύρα από το παρελθόν και μία παράξενη σιωπή σε κάποια στενά του, που το τυλίγει με ένα μυστήριο.

Στη συνέχεια, θα ψάξουμε για το σημείο, από όπου μπορούμε να απολαύσουμε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα, την έρημη Βάθεια, με τα περίπου 150 κτίσματα, τα σοκάκια και τις ρούγες της. Αυτό που αντικρίζουμε δεν είναι παρά ένα μικρό πλάτωμα στην κορυφή ενός λόφου, που τον αγκαλιάζουν η ακτή και τα ξερά βουνά. Εκεί πάνω, βρίσκονται αναπαλαιωμένοι πύργοι, λιοτρίβια και εκκλησίες, σε έναν σχηματισμό που κάνει το σημείο αγαπημένο για φωτογράφιση.

Η διαδρομή μας με το αυτοκίνητο από το ένα χωριό στο άλλο, θα είναι το κάτι άλλο, θα μπορούμε να κάνουμε στάσεις για να αγναντεύουμε την απέραντη άγρια θάλασσα από την κορυφή των κοφτερών βράχων. Θα θαυμάσουμε το μεγαλείο της πέτρας που κυριαρχεί και που μαζί με το ατέρμονο μπλε και το φως του ήλιου, δημιουργούν έναν σπάνιο πίνακα ζωγραφικής, μία εικόνα απίστευτης μαγείας, χαρακτηριστική της Λακωνικής Μάνης.

Το Μαρμάρι με τις σούπερ αμμουδερές παραλίες του ξεπροβάλλει από ψηλά και μας περιμένει να το ανακαλύψουμε. Εδώ θα αράξουμε στην ψιλή χρυσή άμμο της οργανωμένης παραλίας κάτω από τη χτισμένη στα πλάγια του βράχου ξενοδοχειακή μονάδα. Αν δεν θέλουμε πολύ κόσμο, θα περπατήσουμε 10 λεπτά μέχρι την ανοργάνωτη με τα πιο βαθιά νερά. Η περιοχή είναι διάσημη για την εξέδρα, όπου έχουν γίνει οι πιο cool υπαίθριες τελετές γάμων.

Λίγα μόλις χιλιόμετρα πιο πέρα, θα συναντήσουμε το Πόρτο Κάγιο, το ασφαλές λιμανάκι, από όπου εξορμούσε ο Λάμπρος Κατσώνης, που οι αναφορές γι’ αυτό πάνε ακόμη πιο πίσω στην αρχαιότητα, οπότε και ονομαζόταν Ψαμαθούς. Είναι ένας γραφικός παραλιακός οικισμός, λιτός και απέριττος, μα τόσο γοητευτικός, όπως όλα τα ψαροχώρια.

Όλοι οι δρόμοι πια μας οδηγούν, στο ακρωτήριο Ταίναρο, που είναι η νοτιοδυτική μύτη της χερσονήσου της Μάνης και το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, των Βαλκανίων και της Ευρώπης. Η εξωπραγματική ομορφιά του τόπου θα μας μαγέψει. Θα αφήσουμε το αυτοκίνητό μας στα Κοκκινόγεια, που μοιάζουν λίγο με φαρ ουέστ, για να πεζοπορήσουμε στο μονοπάτι που οδηγεί στον διάσημο παλιό φάρο του Ακροταίναρου. Αυτός χτίστηκε το 1882 από Γάλλους μηχανικούς και στέκει εκεί αγέρωχος εδώ και τόσα χρόνια για να δείχνει τον δρόμο στα πλοία. Τα μυστικά της περιοχής είναι η σπηλιά του Άδη, αλλά και το αρχαίο διακοσμητικό ψηφιδωτό «Άστρο της Αριάς». Δεν είναι πάνω από μισή ώρα διαδρομή μέχρι τον φάρο, όμως το πέρασμα είναι λίγο στενό, γι΄αυτό θα πρέπει να προσέχουμε. Όταν καταφέρουμε να φτάσουμε, θα είναι σαν να βρισκόμαστε στην άκρη κάθε γνωστού κόσμου, θα αισθανθούμε την απόλυτη ελευθερία, το βλέμμα μας θα αναμετρηθεί με τα τρομερά κύματα, ενώ θα αναπνεύσουμε τον αλμυρό αέρα που πριν από εμάς ανέπνευσαν πολλοί ναυτικοί. Το ακρωτήριο πήρε το όνομά του από τον μυθικό ήρωα Ταίναρο, γιο του Δία. Σήμερα, στους ναυτικούς χάρτες είναι γνωστό και με το όνομα «Κάβο – Ματαπάς».

Όσο για τις τοπικές γεύσεις που θα δοκιμάσουμε στην περιοχή, χωρίς αμφιβολία θα είναι φανταστικές και ιδιαίτερες. Θα απολαύσουμε, μεταξύ άλλων, τον ντόπιο πασπαλά (χυλό από σταρένιο αλεύρι), σύγκλινο και χυλοπίτες, τα λούπινα (τις «σταφίδες» της Μάνης) και από γλυκά γαλατόπιτα και δίπλες.

Το φυσικό ανάγλυφο της λακωνικής γης θα μας ενθουσιάσει, θα νιώσουμε σίγουρα δέος και θα χορτάσουμε ορίζοντα. Το βαθύ μπλε της άγριας θάλασσας μαζί με τα πετρόχτιστα πυργόσπιτα και τις ντόπιες γεύσεις θα μας πάρουν τα μυαλά! Η εκδρομή αυτή σίγουρα θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά μας!