Αν θέλουμε να κάνουμε μία βόλτα ανάμεσα σε τοξωτά γεφύρια, πετρόκτιστα σπιτάκια και γραφικές πλατείες, τότε δεν έχουμε παρά να επισκεφτούμε τα εκπληκτικά Ζαγοροχώρια στον νομό Ιωαννίνων!

Τα 46 (ναι και όμως) χωριά που τα αποτελούν έχουν διατηρήσει τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα και είναι χάρμα οφθαλμών και λόγος για να βγάζουμε φωτογραφίες συνέχεια. Βρισκόμαστε βόρεια από τα Γιάννενα, σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό, σχεδόν παραμυθένιο. Τα χωριουδάκια που θα συναντήσουμε εδώ πρέπει να τα εξερευνήσουμε ένα προς ένα (ή τέλος πάντων όσα προλάβουμε), γιατί το καθένα από αυτά ίσως κρύβει και από μία έκπληξη που δεν έχουμε φανταστεί.

Ο προορισμός είναι ιδανικός για χειμερινές διακοπές και ιδιαίτερα προσφιλής στο κοινό, αφού εδώ υπάρχουν φανταστικοί ξενώνες για χουχούλιασμα, ό,τι πρέπει για ορμητήρια για εκδρομές στη φύση.

Η περιοχή ονομάζεται και Ζαγόρι και έχει έκταση περίπου 1000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η λέξη Ζαγόρι προέρχεται από τη σλαβικής προέλευσης πρόθεση Za, η οποία σημαίνει «πίσω» και από το ουσιαστικό «gora», που σημαίνει «βουνό» (παραφθορά του ελληνικού «όρος»). Κατά τα αρχαία χρόνια, η περιοχή ονομαζόταν «Παροραία» και οι κάτοικοί της «Παροραίοι», δηλαδή ήταν «αυτοί που ζουν πίσω από τα όρη».

Τα πιο γνωστά χωριά του συμπλέγματος, που κρέμονται στους πρόποδες της Πίνδου, είναι το Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, το Μονοδένδρι, η Βίτσα, το Ελατοχώρι, το Τσεπέλοβο, ο Βίκος, η Αρίστη, η Βοβούσα (και άλλα βέβαια), όμως αξίζει να ψάξουμε και για τα λιγότερο δημοφιλή. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους, το πώς δηλαδή οι τεχνίτες δημιούργησαν τις γραφικές εκκλησίες και τα σπίτια, που είναι σήμα κατατεθέν των χωριών.

Ο ορεινός παράδεισος της Ηπείρου όμως, εκτός από τους μικρούς οικισμούς του, έχει και ένα σωρό γεφύρια. Αυτά αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα εδώ. Κάποια μπορούμε να τα φτάσουμε με το αυτοκίνητο, ενώ κάποια άλλα είναι προσβάσιμα και με τα πόδια. Θα δούμε το Γεφύρι του Πλακίδα ή Καλογερικό, τη Γέφυρα Κόκορη ή Νούτσου, τη Γέφυρα Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη, τη Γέφυρα Μύλου και πολλά ακόμη αρχιτεκτονικά διαμάντια, που έχουν συνδεθεί άρρηκτα με το φυσικό τοπίο.

Στα Ζαγοροχώρια, θα απολαύσουμε τέλειο φαγητό από αγνές πρώτες ύλες, βασισμένο σε τοπικές συνταγές, θα γευτούμε πέστροφες, λουκάνικα, κλασικά αγαπημένα γεμιστά με ντόπια υλικά και φυσικά τις διάσημες πίτες της περιοχής, αλλά και γλυκό του κουταλιού για επιδόρπιο.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι στον τόπο αυτό βρίσκεται το μοναδικού κάλλους φαράγγι του Βίκου. Δεν είμαστε σίγουροι αν θα τα καταφέρουμε να το διασχίσουμε όλο (χρειάζεται άλλωστε κανένα 8ωρο και κάποιον έμπειρο να μας καθοδηγήσει), μα είναι βέβαιο πως αν το παλέψουμε, αξίζει τον κόπο. Η διαδρομή είναι φοβερή και μας αποζημιώνει. Αν δεν είμαστε τόσο θαρραλέοι, έχουμε τη δυνατότητα να το θαυμάσουμε από ψηλά στα χωριά Μονοδένδρι και Βίκος. Οι πηγές του Βοϊδομάτη, όμως, είναι ένα σημείο που επιβάλλεται να επισκεφτούμε, κατεβαίνοντας το μονοπάτι που ξεκινάει από τον Βίκο. Με τα κρυστάλλινα νερά τους και όλη τη γύρω ομορφιά, που τη συμπληρώνει τέλεια το εκκλησάκι της Παναγίας, θα είναι μια εικόνα που θα αποτυπωθεί μέσα μας για πάντα!

Στον ποταμό Βοϊδομάτη, μπορούμε να επιλέξουμε να κάνουμε κάποιο extreme sport, όπως rafting, σαφώς τηρώντας όλες τις οδηγίες των δασκάλων και έχοντας μαζί μας τον καιρό. Αν πάλι θέλουμε να γνωρίσουμε ένα σχεδόν διαστημικό τοπίο, τότε δεν έχουμε παρά να βάλουμε πλώρη για το Καταφύγιο της Αστράκας και τη Δρακόλιμνη.

Οι εκκλησίες έχουν την τιμητική τους στην περιοχή και έτσι υπάρχουν πολλές που μπορούμε να δούμε από κοντά, ανακαλύπτοντας το αρχιτεκτονικό τους ενδιαφέρον. Ίσως, μάλιστα, να νιώσουμε και μια κάποια κατάνυξη ή έστω δέος, λόγω όχι μόνο της αρτιότητας κατασκευής τους και της θέσης τους μέσα στη γαλήνη της φύσης, αλλά και της μεγάλης τους ιστορίας. Θα βρούμε τη Μονή του Αγίου Ιωάννη Ρογκοβού στο Τσεπέλοβο, τη Μονή της Παναγίας Σπηλαιώτισσας στην Αρίστη, τον Ναό του Αγίου Βλασσίου στο Μεγάλο Πάπιγκο κ.α.

Οι Κολυμπήθρες δε, αν και κατά κύριο λόγο καλοκαιρινός προορισμός, είναι ένα μέρος στην περιοχή που έχει νόημα να αναζητήσουμε ακόμη και τον χειμώνα, μιας και μία επίσκεψη εκεί θα μας μείνει αξέχαστη. Όλα εδώ μοιάζουν μαγικά, νερό, πράσινο, πέτρες, όλα δένουν σε έναν μικρό πίνακα ζωγραφικής.

Παραλείψαμε να αναφέρουμε πιο πριν ότι είμαστε πίσω από το βουνό Μιτσικέλι, αλλά και πως το Ζαγόρι χωρίζεται σε τρία γεωγραφικά τμήματα, στο ανατολικό, το κεντρικό και το δυτικό. Τα χωριουδάκια του, μοιάζουν σαν μικρές συστάδες από πέτρα, που περιβάλλονται από ψηλά καταπράσινα βουνά, από έλατα και πεύκα και φυσικά έχουν μεγάλο υψόμετρο, από 500 μέτρα έως και 2500, όπου στέκει περήφανη η κορφή του όρους Τύμφη, με το όνομα Γκαμήλα.

Αυτή η εκδρομή σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο με την άγρια και παρθένα φύση, με τα παραδοσιακά χωριά, που όμοιά τους, δύσκολα θα βρούμε αλλού, με τις αλπικές λίμνες, τις χαράδρες και τα ορμητικά ποτάμια και με την πυκνή βλάστηση, είναι ένα όνειρο, μια εμπειρία, που όλοι πρέπει να ζήσουμε!