Αν κάποιες φορές νιώθουμε πως θέλουμε να πάρουμε τα βουνά, τότε ας το κάνουμε σωστά! Στην περίπτωση που τυχαίνει να βρισκόμαστε και στην Εύβοια, ε, τότε σίγουρα συστήνεται να επισκεφτούμε το Ορειβατικό Καταφύγιο Δίρφυος (Τηλ.: 22210 25230, 22210 25279).

Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι η θεμελίωση του καταφυγίου ξεκίνησε το 1960, ενώ η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1966, ότι συνεχώς αναδιοργανώνεται, ότι μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι περίπου 50 άτομα και φυσικά ότι έχει πάρει το όνομα του Μιχάλη Νικολάου, που είχε διατελέσει Γενικός Γραμματέας του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Χαλκίδας από το 1959 και για αρκετά χρόνια, τότε που ξεκινούσαν οι διαδικασίες για τη δημιουργία του καταφυγίου.

Θα το βρούμε στη θέση Λειρί στο βουνό Δίρφυς, σε ύψος 1120 μέτρων. Αρκετά ψηλά, ώστε, όταν φτάσουμε ως εκεί, να μπορούμε να απολαύσουμε τη μαγευτική θέα προς τον Ευβοϊκό κόλπο και το Αιγαίο Πέλαγος. Μάλιστα, αν πετύχουμε κάποια μέρα με πολύ καλή ορατότητα, θα δούμε μέχρι και τις Σποράδες, αλλά και το όρος Άθως!

Πιο συγκεκριμένα, το καταφύγιο βρίσκεται στη βάση του κώνου της κορυφής Δέλφι, που είναι και η υψηλότερη κορυφή ολόκληρου του νησιού της Εύβοιας με ύψος 1743 μέτρων, ενώ ακριβώς απέναντι στέκει η εντυπωσιακή βόρεια πλαγιά του Ξηροβουνίου.

Είτε είμαστε ορειβάτες, είτε σκιέρ, είτε απλοί πεζοπόροι, μπορούμε να συναντηθούμε σε αυτό το σημείο και τους χειμερινούς μήνες να απολαύσουμε το χιόνι και τις διάφορες δραστηριότητες σε αυτό.

Για να φτάσουμε ως εδώ, παίρνουμε πούλμαν μέχρι τη ράχη Συκά και μετά συνεχίζουμε με περπάτημα για κανένα εικοσάλεπτο. Υπάρχει, βέβαια, και χωματόδρομος που οδηγεί απευθείας στο καταφύγιο, αλλά μπορούμε να τον διασχίσουμε μόνο με Ι.Χ.

Εντάξει, ας μη γελιόμαστε, ο παραδοσιακός τρόπος (για όσους φυσικά αντέχουμε) είναι να κάνουμε πεζοπορία μέχρι το καταφύγιο, ξεκινώντας τη διαδρομή μας από το κλασικό μονοπάτι ανάβασης, το Σ1, που αρχίζει πίσω από το γήπεδο της Στενής.

Στον δρόμο, θα συναντήσουμε την πηγή Συκάμινο και θα περπατήσουμε πάνω σε σάρα. Για να μαθαίνουμε, η λέξη αυτή χρησιμοποιείται στην ορειβατική ορολογία και σημαίνει την κατηφορική πλαγιά κάτω από γκρεμό, η οποία είναι σκεπασμένη από βράχους ή χαλίκια που συνήθως πέφτουν. Κομματάκι τρομακτικό ακούγεται, ψέματα δεν θα πούμε! Και όμως αν είμαστε αρκετά τολμηροί και κυρίως έμπειροι και προσεκτικοί, δεν είναι ακατόρθωτο. Επειδή ξεχαστήκαμε με τις ορολογίες, να επισημάνουμε ότι, όσο εξασκούμε τις αναρριχητικές μας ικανότητες πάνω στις πλαγιές, θα βρισκόμαστε κάτω από την κορυφή Τούρλα.

Έπειτα, θα ακολουθήσουμε χωματόδρομο για ένα διάστημα και, αφού θαυμάσουμε το πανέμορφο ελατόδασος μέσα από το οποίο θα περάσουμε, θα αντικρίσουμε τον προορισμό μας, το καταφύγιο.

Αν έχουμε βάλει στόχο να ανέβουμε όσο πιο πάνω γίνεται, από το σημείο που βρισκόμαστε, μπορούμε να βάλουμε πλώρη για την κορυφή του όρους Δίρφυς. Υπάρχει και μονοπάτι πολύ καλά σηματοδοτημένο που μας οδηγεί εκεί σε 2,5 ώρες.

Εντάξει, δεν είναι και απαραίτητο, μια ιδέα είπαμε. Το βέβαιο είναι πως όποιο ύψωμα και αν πιάσουμε, σε όποιο υψόμετρο και αν φτάσουμε, οι βουνοκορφές θα μας δείξουν τον δρόμο, επιβλητικές και περήφανες, με μία αίσθηση απόλυτης ελευθερίας που θα μας τη μεταδίδουν απλόχερα, σε κάθε βήμα που θα κάνουμε προς τον ουρανό!