Καιρός να επισκεφτούμε την υπέροχη Παύλιανη, το κουκλίστικο, περιποιημένο, καλλιτεχνικό χωριό του νομού Φθιώτιδας, που είναι πλέον ένας από τους αγαπημένους προορισμούς των Αθηναίων και όχι μόνο. Περιτριγυρισμένο από τα Βαρδούσια, τη Γκιώνα και την Οίτη, και συγκεκριμένα στην αρχή του Εθνικού Δρυμού Οίτης, θα βρούμε αυτό το μικρό διαμάντι με τη μοναδική φύση και την ιδιαίτερη προσωπικότητα!

Για πολλά χρόνια, η Παύλιανη ήταν ένα μυστικό για τους περισσότερους εκδρομείς. Από όταν όμως την ανακάλυψαν, κατακλύζεται από κόσμο κάθε εποχή του χρόνου. Εδώ θα βρούμε πολυτελή παραδοσιακά καταλύματα, όπως πέτρινους ξενώνες και συγκροτήματα με ξυλόσπιτα και φάρμες με ζώα, που θυμίζουν αμερικάνικη εξοχή. Θα έρθουμε σε επαφή με το φυσικό περιβάλλον, κάνοντας πικ-νικ σε αχανείς εκτάσεις με πράσινο ή μέσα στο δάσος και θα δοκιμάσουμε ντόπιες γεύσεις στις ταβέρνες της περιοχής.

Το σήμα – κατατεθέν, βέβαια, της Παύλιανης, δεν είναι άλλο από το εξαιρετικής ομορφιάς αισθητικό πάρκο της, στις πηγές του Ασωπού, που θα είναι και το πρώτο που θα πρέπει να επισκεφτούμε. Οι κάτοικοι του χωριού με αγάπη και μεράκι, έχουν βάλει όλοι το χεράκι τους για να δημιουργήσουν έναν τόπο γεμάτο χρώμα και χαρά. Το σημείο είναι ιδανικό για κάθε τύπο εκδρομέα. Εδώ θα περάσουμε καλά, είτε είμαστε fan της πεζοπορίας, είτε έχουμε έρθει με την οικογένεια, είτε με την παρέα ή με το έτερόν μας ήμισυ. Τα παιχνίδια και οι αστείες κατασκευές που έχουν τοποθετηθεί μέσα στο φανταστικό φυσικό περιβάλλον που δημιουργούν τα τρεχούμενα νερά και το πράσινο, προσελκύουν τους επισκέπτες για εξερεύνηση και διασκέδαση.

Το πρώτο πράγμα που αντικρίζουμε, κατά την είσοδό μας, είναι η μεγάλη κρεμαστή γέφυρα, που όταν την περνάμε, πατώντας πάνω στα ζωγραφισμένα πλήκτρα πιάνου της, ακούγεται σαν κάποιος να παίζει μουσική. Καθώς προχωράμε, νομίζουμε ολοένα και περισσότερο πως σε τούτο τον τόπο δεν μπορεί παρά να ζούνε νεράιδες και ξωτικά, τα παιδιά ξετρελαίνονται και οι μεγάλοι γίνονται παιδιά. Το περπάτημα σε αυτό τον μικρό παράδεισο, που κάθε λίγα μέτρα κρύβει και από μία έκπληξη, είτε μία αιώρα ή μια κούνια, είτε κάποιο ομαδικό παιχνίδι, είναι πραγματικά το πιο ευχάριστο περπάτημα που θα έχουμε κάνει σε όλη μας τη ζωή. Ο χρόνος εδώ περνάει χωρίς καλά – καλά να το καταλαβαίνουμε και έτσι το πάρκο διασχίζεται εύκολα. Ενδιάμεσα, μπορούμε να ξαποστάσουμε σε κάποιο παγκάκι ή κάτω από κάποια σκιά. Θα δούμε τελεφερίκ πάνω από το ποτάμι, τούνελ, πινακίδες με ατάκες που θα μας φτιάξουν το κέφι και δεν θα θέλουμε να σταματήσουμε να βγάζουμε φωτογραφίες.

Από την Παύλιανη εκκινούν και πολλές διαδρομές για πεζοπορία, όπως για παράδειγμα αυτή που οδηγεί στον Θρόνο του Δία, από όπου θα μπορέσουμε να απολαύσουμε μαγευτική θέα μέχρι και τον Μαλιακό κόλπο. Και φυσικά αυτή που βγάζει στον άλλο θρόνο, τον σιδερένιο, αυτόν που θυμίζει Game of Thrones και που αποτελεί σημείο ιδανικό για φωτογράφιση. Κατασκευάστηκε από 550 κιλά σίδηρο και ειδικές λάμες το 2019.

Αν περιηγηθούμε στα στενά της Άνω Παύλιανης, θα ανακαλύψουμε και εδώ μια έκφανση της καλλιτεχνικής ταυτότητας του οικισμού. Κάνοντας μια βόλτα, θα συναντήσουμε ζωγραφιές και σκίτσα -φτιαγμένα είτε απλώς για να ομορφύνουν, είτε για να δώσουν ένα μήνυμα- παντού, σε τοίχους, εγκαταλελειμμένα σπίτια, ακόμη και σε κάδους σκουπιδιών. Μιλάμε για ένα ολόκληρο καλλιτεχνικό μονοπάτι, που μας εξάπτει το ενδιαφέρον να το ακολουθήσουμε, για ένα χωριό – εικαστική παρέμβαση!

Επόμενη στάση μας, θα είναι ο Εθνικός Δρυμός Οίτης, ένας από τους ομορφότερους της Ελλάδας, με ένα από τα χαρακτηριστικά του μία μικρή αλπική λίμνη κοντά στο καταφύγιο, στη θέση Τράπεζα. Γενικότερα, τα αλπικά τοπία είναι κάτι σύνηθες στο σημείο. Να σημειώσουμε ότι το βουνό Οίτη είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Στερεάς Ελλάδας, γνωστό για το δάσος του, ενώ του έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «το βουνό των λουλουδιών», λόγω της ποικιλίας από λουλούδια που ευδοκιμούν στην περιοχή. Από τα οροπέδια της Οίτης πηγάζουν τρία ποτάμια, που καταλήγουν όλα στον Σπερχειό, ενώ υπάρχουν πολλές βρύσες και πηγές, άγρια πανίδα και φυσικά πλούσια χλωρίδα με κυρίαρχα τα έλατα, αλλά και με κέδρους, σφενδάμους, βελανιδιές κ.α. Ένας ολόκληρος άγνωστος ορεινός κόσμος υπάρχει εκεί ψηλά και αν είμαστε περιπετειώδεις τύποι, μπορούμε να τον εξερευνήσουμε.

Τριγύρω, έχοντας πια περάσει στην ορεινή Φωκίδα, υπάρχουν πολλά χωριουδάκια, γραφικά και απόμερα, που μας περιμένουν να τα ανακαλύψουμε, με τελικό σταθμό το χωριό Αθανάσιος Διάκος (πρώην Άνω Μουσουνίτσα), που βρίσκεται σε υψόμετρο 1100 μέτρα και είναι ένας παράδεισος επί γης για τους λάτρεις των αυθεντικών γεύσεων, ιδίως των κρεατικών και των τυροκομικών.

Τέλος, αξίζει να μάθουμε, ότι το όνομά της η Παύλιανη, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, το πήρε από τους προγόνους της, που λέγεται πως ήταν οι πρώτοι που πίστεψαν στα διδάγματα του Απόστολου Παύλου.

Όσο για εμάς, αρκεί να πιστέψουμε στην ομορφιά αυτού του τόπου και στο πόσο ανάγκη έχουμε από μία επίσκεψη εδώ, για να έρθουμε σε επαφή με τη φύση και για να χαλαρώσουμε αληθινά και να κανονίσουμε την εκδρομή μας το γρηγορότερο δυνατόν!