Αν θέλουμε να γευτούμε μία από τις καλύτερες βερσιόν φάβας που έχουμε δοκιμάσει ποτέ, αν είμαστε λάτρεις της ψαροφαγίας, με ιδιαίτερη αδυναμία στις πέστροφες, αν τρελαινόμαστε να επισκεπτόμαστε μικρά χαριτωμένα εκκλησάκια και να κάνουμε αναρριχήσεις (δεν είναι απαραίτητο να μας αρέσουν με αυτή τη σειρά ή όλα, αρκεί να μας αρέσει κάτι από αυτά), τότε το χωριό Καμπιά είναι ο ιδανικός προορισμός για εμάς.
Θα φτάσουμε εκεί, διανύοντας απόσταση 33,5 χιλιομέτρων από την Χαλκίδα, με κατεύθυνση προς τα βορειοανατολικά. Στα 500 μέτρα ύψος, στην κατάφυτη πλαγιά του τμήματος του Ξηροβουνίου, που λέγεται Μέγας Λόγγος, θα αντικρίσουμε τον οικισμό, που εκτός από την παραγωγή φάβας και πέστροφας, είναι γνωστός και για το αναρριχητικό του πεδίο (θα το σκεφτόμασταν μόνο και μόνο για να κάψουμε αυτά που φάγαμε), ενώ διαθέτει και το σπηλαιώδες εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής, που αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη, κυρίως για την υπέροχη φύση, με τα νερά και τα πλατάνια, γύρω του.
Στο φαράγγι του Χάβρου, θα δούμε τον λαξευμένο βράχο, που θεωρείται μέρος του αρχαίου υδραγωγείου της Χαλκίδας αλλά και στο οροπέδιο Μαλών, τα ερείπια αρχαίου τείχους.
Στα 33,5 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Χαλκίδας και σε
ύψος 500 μέτρων, στην πλαγιά του τμήματος του Ξηροβουνίου, που λέγεται Μέγας
Λόγγος, θα συναντήσουμε τα γραφικά Καμπιά, που -όπως όλα τα ευβοιώτικα
χωριά- έχουνε να μας δείξουν περίσσια ομορφιά. Φτιάξαμε σχεδόν ποίημα, αλλά
πιο… ποίημα είναι τούτος εδώ ο τόπος! Αποτελεί τον πιο ορεινό οικισμό του Δήμου
Διρφύων και έχει λίγο από όλα. Και ιστορία και φύση και γαστρονομία!
Θα ξεκινήσουμε την περιπλάνηση μας από τα ερείπια αρχαίου
τείχους, που έχουν βρεθεί πάνω από το χωριό, στο οροπέδιο Μαλών, και αφού
μάθουμε για την αρχιτεκτονική των τειχών και ταξιδέψουμε νοερά στην εποχή των
κάστρων, θα επιστρέψουμε στην αγκαλιά της φύσης, συγκεκριμένα στην είσοδο του
χωριού, όπου θα αντικρίσουμε το φαράγγι του Χάβρου, με τον περίφημο λαξευμένο βράχο,
που λέγεται πως ανήκε στο αρχαίο υδραγωγείο της Χαλκίδας.
Δεν θα ξεχάσουμε να αναζητήσουμε τον σπηλαιώδη ναό της
Αγίας Κυριακής, που θα τον βρούμε σε μία πραγματικά πανέμορφη τοποθεσία με πηγές
νερού και ολόγυρα πλατάνια. Ουσιαστικά, ο ναός είναι χτισμένος πάνω στη σπηλιά,
όπου και λέγεται ότι είχε βρεθεί η εικόνα της αγίας.
Εδώ η φύση κάνει πάρτυ, αφού θα δούμε μικρούς καταρράκτες
και, ανεβαίνοντας λίγα σκαλιά και λίγα μέτρα πιο ψηλά, ακόμη και μία μικρή
λιμνούλα με εξωτικά σμαραγδένια νερά. Θα περπατήσουμε στο γεφυράκι που περνάει
πάνω από τη ρεματιά και θα δροσιστούμε με το νερό που τρέχει άφθονο από τις
γύρω βρύσες. Στο πλακόστρωτο, κοντά στο εκκλησάκι, ίσως ανταμώσουμε με κάποιον
μικροπωλητή που θα θέλει να μας πουλήσει ρίγανη, θυμάρι ή μέλι.
Όμως δεν είναι αυτά τα πιο διάσημα τοπικά παραδοσιακά
προϊόντα του χωριού. Θα βρούμε, βέβαια, και αυτά σε αφθονία, όπως και τα
ραδίκια και το τσάι του βουνού που συλλέγουν οι κάτοικοι του χωριού, αλλά
περισσότερο από ό,τι για οτιδήποτε άλλο, τα Κάμπια φημίζονται για την
πεντανόστιμη φάβα τους και για τις πέστροφες που οι ντόπιοι εκτρέφουν στο
εκτροφείο πέστροφας της περιοχής.
Πάνω από τα Καμπιά, δεν υπάρχει μόνο αρχαιολογικό αλλά και
ορειβατικό ενδιαφέρον. Μάλιστα, εκεί, στο βουνό Μέγας Λόγγος, στα 700 μέτρα
ύψος, βρίσκεται το αναρριχητικό πεδίο Καμπιών, που θα προσελκύσει όσους το’
χουν με τα extreme σπορ και κυρίως με τα ύψη. Εμείς, εκπροσωπώντας τους
απανταχού υψοφοβικούς, θα προτιμήσουμε να αράξουμε στο χωριό και να γευτούμε μεζέδες
και ντόπια αφεψήματα ή να περιηγηθούμε σε φαράγγια, γεφυράκια και λοιπά
φανταστικά αξιοθέατα, απολαμβάνοντας τη φύση και τον καθαρό αέρα.